Tube Alloys

Tube Alloys foi o nome en código dun programa clandestino de investigación e desenvolvemento, autorizado polo Reino Unido e coa participación do Canadá, para desenvolver armas nucleares durante a segunda guerra mundial. Comezando antes que o Proxecto Manhattan dos Estados Unidos, os esforzos británicos mantivéronse como información clasificada e polo tanto incluso nos círculos máis altos do goberno referíanse a el en conversas codificadas.

A posibilidade de crear armas nucleares xa estivera presente dende o comezo da guerra. Na Universidade de Birmingham, Rudolf Peierls e Otto Frisch coescribiron un memorando no que explicaban que unha pequena masa de uranio-235 puro podería utilizarse para producir unha reacción en cadea nunha bomba co poder de miles de toneladas de TNT. Isto deu lugar á formación do comité MAUD, que propuxo un esforzo por tódolos medios posibles para o desenvolvemento de armas nucleares. Wallace Akers, supervisor do proxecto, escolleu conscientemente o enganoso nome "Tube Alloys". A dirección do proxecto formaba parte do Departamento de Investicgación Científica e Industrial do Reino Unido.

O programa Tube Alloys foi o primeiro proxecto de armas nucleares da historia. Por mor do seu alto custo, e polo feito de que o Reino Unido estaba a loitar nunha guerra a distancia de bombardeo dos seus inimigos, o proxecto subsumiuse finalmente dentro do Proxecto Manhattan. Malia chegar a un acordo cos Estados Unidos para compartir a tecnoloxía de armas nculeares, e para absterse de usalas o un contra o outro ou contra outros países sen consentimento mutuo, os Estados Unidos non forneceu detalles completos dos resultados do Proxecto Manhattan ó Reino Unido. A Unión Soviética conseguiu información valiosa grazas ós seus espías atómicos infiltrados tanto no proxecto estadounidense coma no británico.